"hayal-et!"

sen uyurken saatlerce izledim seni..
yorulmadım ki hiç,, sana bakarken nefesimi tutmaktan,,
izlemekten,, susturduğun şehri uyandırmadım henüz ..
çok erken,,aşkı yazmadım daha,,yaşanmamışı yaşamadan..
daha sen bakmadın bile bana,, henüz açarken gözlerini,,
şaşkın halini görmeliydim,, beklemekten yorulmadım ki hiç..

nasıl söylerdim sana,, ne söylerdim; "ben geldim kalk,,beklediğin"mi!?
yok olmaz yok,, "hayır"derdin daha düşünmeden,,tereddütsüz.."beklemiyordumki!"
biraz daha uyusan biraz daha keşke,, şimdi kalkıp gideceksin..
her zamanki gibi,,usul usul mırıldanarak,,uyurken taktığın tatlı tebessümü bırakarak,,
ben hiç yokmuşum gibi çekip gideceksin.. nasıl durdurabilirim ki!?

söyledim,, sana dokunmadım!,, dokunamam ki!.. hayal-et ellerimle..
ama olmayan sadece bedenim!,, ben varım işte buradayım,, bak başucunda..
kimse yokken ben buradaydım,, sadece seni yazmayı yeni öğrendim,,
sadece utanarak bakmayı,, sadece.. hadi artık bak!
pamuk ipliğimle tutuyorum seni,, kopma ama sakın kopma,,dokunmam,,söz!

uyumam söz!,, sen tekrar uyumadan,, izlerim yine uzaktan,,hayal-et gözlerimle..
ama bir görsen keşke,, bir duysan sesimi sende..
nasıl bir masaldan cıktın geldin sen!? anlat desen!..
beni içine aldığın bu dünya neresi!? kimin sesleri duyduğum bu kelimeler!?
neden her yer karanlıkta bu kadar aydınlık,,neden mutlu bakıyorsun!?

kimsin sen!? anlat desen!,,anlatırdım sana,,her şeyi!,..

ama doğru ya,, beni göremezsin,,duyamazsın!..
unutmadım,, ne hayal-et ellerimi,, ne hayal-et gözlerimi,,nede olmayan bedenimi!,,
heyecanlandım birden,, o kadar.. birden bende gerçeği! kurabilirim sandım!..
kim bilir belki de bir gün,, bir beden bulur gelirim sana!..
hayal-et!..